Blog – De oogst van mijn reis bij de Schans

Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, zie ik een reis vol trainingen, inzichten en ervaringen bij De Schans. Elk weekend, elke oefening bracht iets in beweging. Eén training springt er voor mij bovenuit: De Ont-dekking. Deze heb ik als deelnemer in 2013 gevolgd. Het was een proces vol bewustwording, soms confronterend, maar vooral helpend en helend.

In die tijd werkte ik als manager. Jarenlang was ik gericht op méér bereiken met minder: het moest efficiënter, beter, strakker. Ik bepaalde, ik stuurde, en verwachtte dat anderen mij volgden. Dat werkte voor een tijdje - tot ik vastliep. Steeds opnieuw belandde ik in strijd met mijn baas, omdat ik het altijd net wat anders wilde. Dan vertrok ik en begon ik ergens anders opnieuw.

De trainingen bij De Schans hielpen mij om in te zien dat dit geen toeval was. Hier ontdekte ik hoe ik mezelf in de weg zat. Ik hield me groot, wilde alles controleren en liet niemand dichtbijkomen. Langzaam werd duidelijk dat de ruzies met mijn bazen eigenlijk niet over hen gingen, maar over mijn vader. Een oud gevecht dat ik telkens opnieuw voerde; onbewust, maar keihard voelbaar.

En eerlijk gezegd worstel ik daar nog steeds mee. Ik merk dat ik hem vaak beoordeel, dat ik vind dat hij dingen niet goed doet of verkeerd heeft gedaan. Alsof ik het beter weet, beter kan. Soms lukt het me om daar met mildheid naar te kijken, soms ook niet. Het is een proces, waar ik stapje voor stapje doorheen ga. Ik zie dat ik niet alleen mijn vader afwijs, maar ook een deel van mezelf. En telkens als ik dat besef, opent zich weer een nieuwe laag: leren aannemen waar ik vandaan kom, verlies nemen waar nodig, en uiteindelijk meer vrede vinden in mezelf.

Door de trainingen verschoof mijn perspectief. Ik begon vaker naast de mensen te staan, in plaats van tegenover hen. Dat maakte mijn werk als manager steeds lastiger. Ik kon niet meer alleen sturen op cijfers en efficiëntie; mijn hart lag bij de mensen. Toen ik na mijn covid-ziekte last bleef houden van concentratieproblemen, merkte ik dat dit werk te zwaar werd. Ik wist dat het tijd was om een andere weg in te slaan. Het was geen makkelijke keuze, maar wel een bevrijdende. Ik liet het managen achter me en koos voor trainerschap, familieopstellingen en coaching. Met de steun van Els, mijn vrouw, en van verschillende mensen van de Schans, waaronder Monique (mijn mede-trainer van De Ont-dekking), ben ik beland op een pad dat beter past bij wie ik nu ben.

En nu, terugkijkend, voelt dit proces als oogsten. September nodigt ons uit om stil te staan bij wat er dit jaar is gegroeid, dankbaar aan te nemen wat we mogen meenemen, maar ook afscheid te nemen van wat niet meer past. Zo voel ik dit zelf ook: oogsten van inzichten, confronterende spiegels, maar ook van warme ontmoetingen, steun en ruimte. Het is een moment van vertragen, naar binnen keren, en erkennen wat er is.

De trainingen, rituelen en ontmoetingen bij De Schans nodigen je uit om te vertragen, te voelen en te vieren wat er is. Het hielp me niet alleen oude patronen los te laten, maar gaf me ook ruimte om mildheid naar mezelf en verbinding met anderen te ervaren.

De Schans was voor mij een belangrijk keerpunt in dit oogstproces. Het hielp me de strijd los te laten en nieuwe stappen te zetten. En zo is het voor velen een plek om te ontdekken waar je jezelf nog vasthoudt, en hoe je ruimte kunt maken voor meer vrijheid, verbinding en leven.

► Misschien is dit ook voor jou het moment om te oogsten; en jouw nieuwe stap te zetten in De Ont-dekking of de De Ont-dekkingstocht (Traject).

Warme groet, Marcel Brandsen